De week volgende op de trip naar Algonquin park was op het gemak. Maandag, dinsdag en woensdag vooral lessen en beetje werken voor school.
De woensdagavond had de Business School een internationale potluck georganiseerd voor alle exchange studenten. Iedereen moest een gerecht van zijn eigen land meebrengen en kon dan naar harte lust proeven van alle andere gerechten aanwezig. Stephanie en ik hadden voor Belgie een chocoladecrumble-cake meegebracht. Hiermee hebben we zelfs gewonnen in de categorie van het zoetste gerecht. Prijs: snoep!
Na de potluck zijn we naar één van de residenties getrokken en daar enkele drankspelletjes gespeeld. Daar het met alle Fransen en Walen was, verliep heel de avond praktisch in het Frans. Moet eerlijk toegeven, hoe meer ik dronk hoe vlotter het ging voor mij ;) (maar wss hoe minder verstaanbaar ik was, hehe) Rond 23u dan naar Alfies getrokken, een studentenbar/nachtclub in de universiteit zelf en daar nog een zwaar feestje gebouwd met alle exchange studenten. Iedereen had toch wel met een mooie hoeveelheid alcohol in zijn bloed!
Normaal is Alfies enkel open op woensdag en vrijdag, maar wegens homecoming dat weekend was het uitzonderlijk ook de donderdag open. Dus met enkelen naar daar getrokken in de veronderstelling dat er daar een te gek feestje zou zijn, maar dat viel nogal tegen. Daar op het gemak een glaasje wijn gedronken en wat gebabbeld, maar niet echt gefeest. Daarbij we moesten ook "fris" zijn voor het feesten de volgende dagen.
Concept: Homecoming
Homecoming begint op vrijdagavond, dan zijn er tal van keggerparties bij studenten thuis en gaat iedereen uit naar aan bar of club achteraf. De zaterdagochtend staan de studenten relatief vroeg op en gaan ze naar een pancake kegger (=pintjes drinken en pannekoeken eten) Deze activiteit duurt tot 's middags en dan vertrekken de meeste naar de footballgame. Na de football game is het zo wel wat etenstijd voor velen, beetje feesten in de koten en tegen 's avonds komt iedereen naar 1 straat om daar nog tot een gat in de nacht door te feesten en te drinken. De zondag is dan wat men noemt "hangoverday" (vertaalt als "kater-dag")
Dus vrijdagavond zijn we eerst met een hele hoop exchange studenten samen gaan eten en daarna gaan feesten. Heel leuke avond, zo leuk zelf dat ik mij nu niet meer herinner wat we die avond exact gedaan hebben na het eten. De volgende morgen opstaan was toch iets lastiger dan verwacht, maar de pannekoeken en het vers fruit maakten veel goed.
De zaterdagmiddag dan zoals elke echte canadees naar de football game vertrokken, jammergenoeg was het die middag wel serieus aan het regenen waardoor het niet zo leuk vertoeven was daar. Ook is football een nogal saaie sport met heel veel onderbrekingen, dus tegen de halftime maar naar huis vertrokken. Daar wat gegeten en gedronken met nog andere exchangestudenten. Tegen 17u naar de straat vertrokken waar het feestje die avond zou doorgaan. Gelukkig kenden we een belg die in die straat woont, dus konden we daar afspreken en dergelijk. In het begin van de avond uiteraard flipcup gespeeld.
Grappige annekdote: op een gegeven moment kwam de politie naar de plaats waar wij waren en sommige personen die in het huis wonen waren de limbo aan het spelen met voorbijgangers. De politie heeft dan ook maa rmeegespeeld en de limbo stok voor ons vastgehouden. Zo grappig zicht! (Zeker eens de foto's bekijken eenmaal ik tijd vind om die online te zetten)
De avond op zich was zeker leuk, maar iedereen was ontzettend dronken. Om een of andere bizarre reden was ik dat niet (meer) en was het dus niet zooooo fantastisch. Bedoel heb mij nog steeds super geamuseerd, maar tegen 2u heb ik het toch voor bekeken gehouden en teruggekeerd naar kot.
Een heel leuke ervaring, maar om een fantastische avond te hebben denk ik dat je gewoon heel veel mensen moet kennen of ongeloofelijk zat moet zijn. Enfin heb mij geamuseerd en da is nog altijd het voornaamste.
Moet nu naar groepsmeeting, dus geen idee wnr ik mijn volgende posts zal kunnen plaatsen, maar jullie hebben van mij nog de trip naar Montreal van vorig weekend en de trip naar Boston van afgelopen weekend tegoed!
Wednesday, October 15, 2008
Algonquin Park Part 2
Ja ik weet het, heb mijn belofte niet nagekomen... mijn excuses ;) 't is omdat het hier ten eerste heel druk is voor het moment en ten tweede is mijn vervang laptop van thuis eindelijk gearriveerd, maar nu kan ik thuis niet meer op internet ermee :-s vrij vervelend! (computer is niet sterk genoeg om het signaal te ontvangen)
Enfin terug naar de trip van ondertussen toch wel al een maand geleden. Dus eenmaal aangekomen op het campeerterrein kwamen de scoutskribbels al vlug terug naar boven. Terwijl de anderen aan het sukkelen waren met het opzetten van de twee tentjes, trok ik het bos in achter hout. Sprokkelthout vinden was uiteraard geen probleem, maar grotere stukken liggen in de vrije natuur niet zomaar voor het rapen. Dan maar gaan socializen met enkele andere kampeerders om te vragen achter een zaag of dergelijke. Twee mannen van tegen de 50 hadden enkel een bijl mee en ik mocht die gebruiken, maar meteen daarbij stelden ze zelf voor dat zij het wel voor het hout gingen hakken :)
Tegen dat ik terug was met al het hout, waren de anderen er eindelijk uitgekomen hoe de tenten correct opgezet moeten worden (jaja je kent ze wel, de basis iglo-tentjes....moeilijk....eu....) Het kampvuur zelf was vlug aangestoken, het was de voorbije dagen echt droog geweest dus ook het hout was gelukkig droog. Het vuur was net op gang aan het komen toen er een ranger kwam opdagen. Blijkbaar was het verboden om hout uit de natuur te nemen en moesten we brandhout kopen aan de bali van de camping...
Om toch maar niet in de problemen te komen en geen boete te krijgen, maar effectief brandhout gaan kopen. Ondertussen was het eerste vuur al uitgedoofd en waren het de jongens die het nieuwe vuur wouden maken.... ja hoor je kan het al raden, Tamara en ik zijn toch maar terug in de bres moeten springen nadat hun poging tot vuurmaken grandioos mislukt was, hehe.
's avonds lekker op zijn amerikaans gegeten met hotdogs boven het kampvuur en daarna nog gezellig rond het kampvuur gezeten en de klassieker "I've never ever..." gespeeld. Toch wel vroeg onder de wol gekropen daar we de volgende dag ook vroeg wilden opstaan voor onze eerste hiking te doen. (hiking = wandeling)
De nacht was verschrikkelijk, enorm slecht geslapen en voor degene die aan de buitenkant van de groep lagen was het ontzettend koud. Victor en Tamara zijn zelfs op een bepaald moment opgestaan en in de auto gaan liggen omwille van de kou.... iedereen was die ochtend dan ook blij dat we de tweede avond in een jeugdherberg sliepen.
Ook 's ochtends hadden we terug een amerikaans campeerders ontbijt met bagels op het vuur. Vlug nog tanden poetsen en dan vertrokken op onze eerste hiking. Heel mooie natuur, ook de wandelroute het bos was schitterend, want om de zoveel tijd kwamen we uit op een punt met panoramisch zicht. Super om zien, alle kleuren in de bomen. Van groen over geel, oranje, rood naar bruin. Het kleurenpalet is echt adembenemend en ook al de meren zijn zalig.
Na de eerste hiking, vlug wat gegeten en dan een kano/kajaktrip gemaakt, hier meer in een moerassig gebied gaan kajakken omdat daar het meest kans was om wilde dieren te zien. Jammergenoeg wel geen enkel gezien op die trip, maar toch bleef het nog steeds een leuke middag.
Voor we dan uiteindelijk naar de jeugdherberg vertrokken 's avonds vroegen we aan enkele winkelhouders waar we de meeste kans hadden om bevers en elanden te zien. Blijkbaar was er een bever wandeling en de kans om er een te zien was het grootst tegen de avond of 's ochtends vroeg. Aangezien het al valavond was, hebben we dan nog de bever-wandeling gemaakt. Op elke wandeling konden we trouwens ook een boekje nemen met de uitleg over de verschillende punten die we tegenkomen tijdens de wandeling. Veel bijgeleerd over de bever en ook verschillende nesten van bevers gezien, maar.... inderdaad je kan het waarschijnlijk al raden, geen bever gezien.
Intermezzo:
Wist je dat een bever trouwens het enigste dier is, buiten de mens, dat iets kan bouwen (dam) maar dat de bever toch niet echt zo'n slim is. Het bouwen gebeurd namelijk instinct-matig, overal waar ze stromend water horen, bouwen ze een dam. Zo creëren ze hun eigen leefomgeving, maar meteen ook een voedingsrijke omgeving voor veel andere diersoorten. Wetenschappers kunnen trouwens ook het dam-bouw-gedrag induceren, door bevers enkel het geluid te laten horen van stromend water.
Na de eerder ontgoochelende wandeling (iedereen wou echt wel een bever zien!) zijn we dan maar vertrokken naar de jeugdherberg. Vlug gedouched in een nabij gelegen stadje iets gaan eten. Na het eten nog beetje gekaart, gebabbeld en gelachen om dan kort na middernacht in ons bedje te kruipen. De volgende ochtend waren we namelijk van plan om tegen 8u op te staan (ja opnieuw poging ondernemen om wilde dieren te zien)
Volgende ochtend ging het opstaan toch niet zo vlotjes, tegen dat iedereen wakker en gewassen was, was het toch al terug tegen 9uur. Dan uiteraard nog ontbijten voor we aan de wandeling van 11km zouden beginnen. Uitgebreid ontbijt in een restaurantje net bij het park. En met uitgebreid is het echt brunchgewijs: eieren, spek, worst, ham, toast, pannekoeken,...
Tegen 10u30 dan uiteindelijk aan de hiking begonnen, heel veel dieren gezien maar niet de meest spectaculaire. De beer, eland, bever, otter, hert, wolf,... zijn niet aan ons netvlies gepasseerd. Dieren die we wel gezien hebben, waren enkele soorten van vogels, schildpad, eenden, eekhoorns, kikkers,...
Alhoewel het slechts 11km was, hebben we er toch meer dan 5u over gewandeld. De paden zijn dan ook echt in het bos, tussen de wortels van de bomen, over plassen, over rotsen,... dus doorstappen is niet echt mogelijk en daarbij we wilden ook van de natuur genieten dus echt gehaast waren we ook niet.
Wandeling was gedaan omstreeks 15u, dan een lichte lunch genomen in hetzelfde restaurant waar we ontbeten hadden en beslist om maar terug naar kingston te vertrekken. De weg terug zou ook nog 4u duren en de volgende dag hadden sommige al terug les om 8u 's ochtends. Nog een laatste blik geworpen op het toch wel prachtige nationale park, het beeld opgenomen in mijn geheugen en dan in de auto gekropen huiswaarts.
Enfin terug naar de trip van ondertussen toch wel al een maand geleden. Dus eenmaal aangekomen op het campeerterrein kwamen de scoutskribbels al vlug terug naar boven. Terwijl de anderen aan het sukkelen waren met het opzetten van de twee tentjes, trok ik het bos in achter hout. Sprokkelthout vinden was uiteraard geen probleem, maar grotere stukken liggen in de vrije natuur niet zomaar voor het rapen. Dan maar gaan socializen met enkele andere kampeerders om te vragen achter een zaag of dergelijke. Twee mannen van tegen de 50 hadden enkel een bijl mee en ik mocht die gebruiken, maar meteen daarbij stelden ze zelf voor dat zij het wel voor het hout gingen hakken :)
Tegen dat ik terug was met al het hout, waren de anderen er eindelijk uitgekomen hoe de tenten correct opgezet moeten worden (jaja je kent ze wel, de basis iglo-tentjes....moeilijk....eu....) Het kampvuur zelf was vlug aangestoken, het was de voorbije dagen echt droog geweest dus ook het hout was gelukkig droog. Het vuur was net op gang aan het komen toen er een ranger kwam opdagen. Blijkbaar was het verboden om hout uit de natuur te nemen en moesten we brandhout kopen aan de bali van de camping...
Om toch maar niet in de problemen te komen en geen boete te krijgen, maar effectief brandhout gaan kopen. Ondertussen was het eerste vuur al uitgedoofd en waren het de jongens die het nieuwe vuur wouden maken.... ja hoor je kan het al raden, Tamara en ik zijn toch maar terug in de bres moeten springen nadat hun poging tot vuurmaken grandioos mislukt was, hehe.
's avonds lekker op zijn amerikaans gegeten met hotdogs boven het kampvuur en daarna nog gezellig rond het kampvuur gezeten en de klassieker "I've never ever..." gespeeld. Toch wel vroeg onder de wol gekropen daar we de volgende dag ook vroeg wilden opstaan voor onze eerste hiking te doen. (hiking = wandeling)
De nacht was verschrikkelijk, enorm slecht geslapen en voor degene die aan de buitenkant van de groep lagen was het ontzettend koud. Victor en Tamara zijn zelfs op een bepaald moment opgestaan en in de auto gaan liggen omwille van de kou.... iedereen was die ochtend dan ook blij dat we de tweede avond in een jeugdherberg sliepen.
Ook 's ochtends hadden we terug een amerikaans campeerders ontbijt met bagels op het vuur. Vlug nog tanden poetsen en dan vertrokken op onze eerste hiking. Heel mooie natuur, ook de wandelroute het bos was schitterend, want om de zoveel tijd kwamen we uit op een punt met panoramisch zicht. Super om zien, alle kleuren in de bomen. Van groen over geel, oranje, rood naar bruin. Het kleurenpalet is echt adembenemend en ook al de meren zijn zalig.
Na de eerste hiking, vlug wat gegeten en dan een kano/kajaktrip gemaakt, hier meer in een moerassig gebied gaan kajakken omdat daar het meest kans was om wilde dieren te zien. Jammergenoeg wel geen enkel gezien op die trip, maar toch bleef het nog steeds een leuke middag.
Voor we dan uiteindelijk naar de jeugdherberg vertrokken 's avonds vroegen we aan enkele winkelhouders waar we de meeste kans hadden om bevers en elanden te zien. Blijkbaar was er een bever wandeling en de kans om er een te zien was het grootst tegen de avond of 's ochtends vroeg. Aangezien het al valavond was, hebben we dan nog de bever-wandeling gemaakt. Op elke wandeling konden we trouwens ook een boekje nemen met de uitleg over de verschillende punten die we tegenkomen tijdens de wandeling. Veel bijgeleerd over de bever en ook verschillende nesten van bevers gezien, maar.... inderdaad je kan het waarschijnlijk al raden, geen bever gezien.
Intermezzo:
Wist je dat een bever trouwens het enigste dier is, buiten de mens, dat iets kan bouwen (dam) maar dat de bever toch niet echt zo'n slim is. Het bouwen gebeurd namelijk instinct-matig, overal waar ze stromend water horen, bouwen ze een dam. Zo creëren ze hun eigen leefomgeving, maar meteen ook een voedingsrijke omgeving voor veel andere diersoorten. Wetenschappers kunnen trouwens ook het dam-bouw-gedrag induceren, door bevers enkel het geluid te laten horen van stromend water.
Na de eerder ontgoochelende wandeling (iedereen wou echt wel een bever zien!) zijn we dan maar vertrokken naar de jeugdherberg. Vlug gedouched in een nabij gelegen stadje iets gaan eten. Na het eten nog beetje gekaart, gebabbeld en gelachen om dan kort na middernacht in ons bedje te kruipen. De volgende ochtend waren we namelijk van plan om tegen 8u op te staan (ja opnieuw poging ondernemen om wilde dieren te zien)
Volgende ochtend ging het opstaan toch niet zo vlotjes, tegen dat iedereen wakker en gewassen was, was het toch al terug tegen 9uur. Dan uiteraard nog ontbijten voor we aan de wandeling van 11km zouden beginnen. Uitgebreid ontbijt in een restaurantje net bij het park. En met uitgebreid is het echt brunchgewijs: eieren, spek, worst, ham, toast, pannekoeken,...
Tegen 10u30 dan uiteindelijk aan de hiking begonnen, heel veel dieren gezien maar niet de meest spectaculaire. De beer, eland, bever, otter, hert, wolf,... zijn niet aan ons netvlies gepasseerd. Dieren die we wel gezien hebben, waren enkele soorten van vogels, schildpad, eenden, eekhoorns, kikkers,...
Alhoewel het slechts 11km was, hebben we er toch meer dan 5u over gewandeld. De paden zijn dan ook echt in het bos, tussen de wortels van de bomen, over plassen, over rotsen,... dus doorstappen is niet echt mogelijk en daarbij we wilden ook van de natuur genieten dus echt gehaast waren we ook niet.
Wandeling was gedaan omstreeks 15u, dan een lichte lunch genomen in hetzelfde restaurant waar we ontbeten hadden en beslist om maar terug naar kingston te vertrekken. De weg terug zou ook nog 4u duren en de volgende dag hadden sommige al terug les om 8u 's ochtends. Nog een laatste blik geworpen op het toch wel prachtige nationale park, het beeld opgenomen in mijn geheugen en dan in de auto gekropen huiswaarts.
Friday, October 3, 2008
Algonquin Park -- 19/09 - 21/09
Hoi allemaal,
amai dit is weer een heel serieus tijdje geleden dat ik jullie op de hoogte heb gebracht van mijn verdere avonturen hier. En ja hoor ondertussen is er al heel veel gebeurd. Momenteel sta ik op het punt om bijna naar Montreal te vertrekken, maar eerst zal ik proberen om jullie alvast zoveel mogelijk up to date te brengen van wat er in de tweede helft van september zoal nog is gebeurd. Hopelijk herinner ik zelf nog alles :)
Eerst en vooral had ik jullie in mijn vorige post reeds verteld dat ik na mijn dagje Toronto naar het Nationaal park Algonquin ging vertrekken. Dus zo gezegd, zo gedaan. Het plan was dat we vrijdag om 10u30 s ochtends zouden vertrekken, uiteindelijk was het pas tegen 13u dat we Kingston achter ons hebben gelaten.
Google maps had ons een weg gegeven die niet via highways was, dus meer tussen de bossen en velden. Echt heel mooi om zien, echt wel genieten van het landschap en bijna geen verkeer op de baan. Af en toe enkele dorpjes (lees: 10 huizen en een kerk) gepasseerd en in eentje daarvan gestopt om nog wat drank te kopen voor die avond. Een plaatselijk winkeltje waar ze dan ook echt alles verkopen. Als je naar de foto's kijkt (die later online komen) zal je het zien hoe de sfeer daar is. Eeva en Ayana op de stoep voor de winkel... bijna zoals in de films ;)
Bijna aangekomen in Algonquin, Eeva achter het stuur, Ayana als co-piloot, ik lekker (krap) op de achterbank aan het indommelen met Stephanie en Tamara naarst mij. De jongens zaten in het midden. Plots vanuit het niets schreeuwt Stephanie: " STOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOP!" chauffeur Eeva schrikt zich een hoedje en gaat op haar rem staan. Ik schiet overeind vanuit mijn slaap en we staren allemaal recht voor ons uit het raam.... daar, in het midden van de weg, een eland! Majestueus beest, 2.5m groot, enorm gewei op zjin hoofd -- enkel de mannetjes hebben een gewei, dus vandaar dat ik kan zeggen zijn hoofd -- We stonden dus stil op enkele meters van de eland. De eland draaide zijn hoofd, keek naar onze auto, keek terug weg en met een grote draai stapte hij heel traag en op zijn dooie gemak terug van de weg het bos in. Ondertussen waren we allen vollop aan het zoeken ieder achter zijn fototoestel zonder onze blik af te wenden van de eland, maar jammergenoeg waren we te laat. Geen foto dus, maar wel een ongeloofelijke herinnering aan overgehouden!
Enfin een half uurtje later waren we eindelijk aangekomen in het park en op onze campingplaats voor die avond. Het plan was dus om 1 avond op de camping door te brengen en de tweede avond in een jeugdherberg.
Onze camping spot was gelegen echt recht aan het meer zelf. We zaten volledig op het einde van de camping en hadden dus praktisch geen buren. Een grote boom lag over het water en uiteraard was ik de eerste die hier toch eens moest oplopen. Super gewoon. In feite waren er twee bomen die er lagen, 1 met veel blaren en takken en een andere kale boom. Dus eenmaal ik ver genoeg op de boom zat kon ik door de blaren van de andere boom de camping niet meer zien. Gewoon het zicht op het meer en de natuur erond en voor de rest niets... geloof mij op dat moment was ik gewoon stil van verbazing, ik nam de natuur in mij op en zat daar gewoon rond te kijken vol bewondering. Het gevoel dat ik op zo een moment heb is echt dat de wereld vroeger zo prachtig moet geweest zijn voor de mens alles is beginnen volbouwen. Op zo een moment ook niet veel zin om terug te moeten gaan naar het grijze belgie.
Oke voor ik te filosifisch wordt hier, maar verder met het verhaal ;)
oei sorry, de mensen waarmee ik naar montreal ga zijn hier net toegekomen. Rest van het verhaal zal voor na het weekend zijn. Beloofd!!!!!!!!!!!!!!!!!!
amai dit is weer een heel serieus tijdje geleden dat ik jullie op de hoogte heb gebracht van mijn verdere avonturen hier. En ja hoor ondertussen is er al heel veel gebeurd. Momenteel sta ik op het punt om bijna naar Montreal te vertrekken, maar eerst zal ik proberen om jullie alvast zoveel mogelijk up to date te brengen van wat er in de tweede helft van september zoal nog is gebeurd. Hopelijk herinner ik zelf nog alles :)
Eerst en vooral had ik jullie in mijn vorige post reeds verteld dat ik na mijn dagje Toronto naar het Nationaal park Algonquin ging vertrekken. Dus zo gezegd, zo gedaan. Het plan was dat we vrijdag om 10u30 s ochtends zouden vertrekken, uiteindelijk was het pas tegen 13u dat we Kingston achter ons hebben gelaten.
Google maps had ons een weg gegeven die niet via highways was, dus meer tussen de bossen en velden. Echt heel mooi om zien, echt wel genieten van het landschap en bijna geen verkeer op de baan. Af en toe enkele dorpjes (lees: 10 huizen en een kerk) gepasseerd en in eentje daarvan gestopt om nog wat drank te kopen voor die avond. Een plaatselijk winkeltje waar ze dan ook echt alles verkopen. Als je naar de foto's kijkt (die later online komen) zal je het zien hoe de sfeer daar is. Eeva en Ayana op de stoep voor de winkel... bijna zoals in de films ;)
Bijna aangekomen in Algonquin, Eeva achter het stuur, Ayana als co-piloot, ik lekker (krap) op de achterbank aan het indommelen met Stephanie en Tamara naarst mij. De jongens zaten in het midden. Plots vanuit het niets schreeuwt Stephanie: " STOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOP!" chauffeur Eeva schrikt zich een hoedje en gaat op haar rem staan. Ik schiet overeind vanuit mijn slaap en we staren allemaal recht voor ons uit het raam.... daar, in het midden van de weg, een eland! Majestueus beest, 2.5m groot, enorm gewei op zjin hoofd -- enkel de mannetjes hebben een gewei, dus vandaar dat ik kan zeggen zijn hoofd -- We stonden dus stil op enkele meters van de eland. De eland draaide zijn hoofd, keek naar onze auto, keek terug weg en met een grote draai stapte hij heel traag en op zijn dooie gemak terug van de weg het bos in. Ondertussen waren we allen vollop aan het zoeken ieder achter zijn fototoestel zonder onze blik af te wenden van de eland, maar jammergenoeg waren we te laat. Geen foto dus, maar wel een ongeloofelijke herinnering aan overgehouden!
Enfin een half uurtje later waren we eindelijk aangekomen in het park en op onze campingplaats voor die avond. Het plan was dus om 1 avond op de camping door te brengen en de tweede avond in een jeugdherberg.
Onze camping spot was gelegen echt recht aan het meer zelf. We zaten volledig op het einde van de camping en hadden dus praktisch geen buren. Een grote boom lag over het water en uiteraard was ik de eerste die hier toch eens moest oplopen. Super gewoon. In feite waren er twee bomen die er lagen, 1 met veel blaren en takken en een andere kale boom. Dus eenmaal ik ver genoeg op de boom zat kon ik door de blaren van de andere boom de camping niet meer zien. Gewoon het zicht op het meer en de natuur erond en voor de rest niets... geloof mij op dat moment was ik gewoon stil van verbazing, ik nam de natuur in mij op en zat daar gewoon rond te kijken vol bewondering. Het gevoel dat ik op zo een moment heb is echt dat de wereld vroeger zo prachtig moet geweest zijn voor de mens alles is beginnen volbouwen. Op zo een moment ook niet veel zin om terug te moeten gaan naar het grijze belgie.
Oke voor ik te filosifisch wordt hier, maar verder met het verhaal ;)
oei sorry, de mensen waarmee ik naar montreal ga zijn hier net toegekomen. Rest van het verhaal zal voor na het weekend zijn. Beloofd!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Subscribe to:
Posts (Atom)
